Jarosław Iwaszkiewicz (1894-1980), polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, tlumacz. Wywodził się z kresowej zubożałej szlachty i tamtejszej inteligencji. Rozpoczął studia prawnicze i muzyczne w Warszawie. Współredagował czasopismo "Zdrój", pracował w redakcji "Kuriera Polskiego". Był sekretarzem marszałka sejmu M. Rataja. Przebywał na placówkach dyplomatycznych w Kopenhadze i Brukseli. Od 1928 roku zamieszkał wraz z żoną w Stawisku pod Warszawą, skąd często wyruszał w podróże po Europie. Stawisko stało się również schronieniem dla artystów i pisarzy w czasie II wojny światowej. Po wojnie został prezesem zarządu głównego Związku Literatów Polskich. Pracował jako redaktor "Życia Literackiego", "Nowin Literackich", "Twórczości". Był również posłem na sejm. Przewodniczył Polskiemu Komitetowi Obrońców Pokoju. Debiutował jako poeta w 1915 roku. Wczesne utwory prozatorskie utrzymywane są w poetyce modernistycznej. W dojrzałej twórczości pojawia się temat świata dotkniętego kryzysem kultury i cywilizacji, pełnego sprzeczności, w którym jednostka jest zagrożona przez los i historię. Wtedy powstają jego najbardziej znane i cenione do dziś utwory: "Młyn nad Lutynią", "Matka Joanna do Aniołów", "Sława i chwała", "Kochankowie z Marony", "Lato w Nohant", "Wesele pana Balzaka". Iwaszkiewicz zajmował się także pisaniem esejów o sztuce, a zwłaszcza muzyce. Napisał m.in. monografie o F. Chopinie i J. S. Bachu, "Spotkania z Szymanowskim". W jego twórczości wiele miejsca zajmują również liczne wspomnienia i relacje z podróży, np: "Książka moich wspomnień", "Pejzaże sentymentalne", "Podróże do Włoch". Po wojnie napisał również "Ody olimpijskie" "Związki z muzyką" W szczególny sposób Jarosław Iwaszkiewicz związany był z muzyką. Studiował grę na fortepianie, w młodości komponował. Pisywał recenzje muzyczne, a do jego poezji muzykę komponowali m.in. K. Szymanowski, F. Nowowiejski, T. Szeligowski, Z. Mycielski. Muzyka czesto inspirowała jego utwory literackie. J. Iwaszkiewicz był również scenarzystą filmowym, a wiele jego utworów zostało przeniesionych na ekran, np: "Brzezina", "Panny z Wilka", "Sława i chwała" i inne.